Nowa nerka, jak nowa?

Tak jest, o ile oczywiście resekcja, czasami tylko częściowa, wyeliminuje źródło problemów. Chirurgia urologiczna w ostatnich latach notuje spektakularne sukcesy. Operacja, choć - jak każda tego typu interwencja chirurgiczna - niesie pewne ryzyko, to z roku na rok coraz mniejsze. Jeśli mówimy o ryzyku, to związane jest ono przede wszystkim ze stanem ogólnym zdrowia chorego, jego wiekiem, aktualnymi i przebytymi chorobami.

Życie z jedną nerką nie oznacza ograniczeń, ważne, aby stale być pod opieką specjalisty. Zmniejszenie tkanki miąższowej powoduje, iż czynność narządu jest w pewnym stopniu upośledzona, nawet jeśli nie manifestuje się to w wynikach badań laboratoryjnych. Skrupulatne monitorowanie stanu rzeczy zawsze jest rozumną asekuracją.

Z kolei przeszczep nerki jest zabiegiem obarczonym zdecydowanie większym ryzykiem niepowodzenia, chociażby związanym z etiologią choroby, trudnościami ze znalezieniem możliwie idealnego dawcy. Precyzyjny dobór immunologiczny jest skomplikowanym procesem, niestety nie zawsze można go określić mianem rozwiązania optymalnego. Najkorzystniej byłoby gdyby dawca był spokrewnionym z osobą chorą. Dodatkowym utrudnieniem w leczeniu osoby z przeszczepem jest konieczność przyjmowania przez nią do końca życia leków immunosupresyjnych.

Parametry pracy przeszczepionej nerki, wraz z biegiem lat, ulegają stopniowej destrukcji. Proces raz przebiega szybciej, raz wolniej. Nie są rzadkie przypadki gdy przeszczepiony narząd pracuje nienagannie przez kilkadziesiąt lat.

Czytaj także:
Czy choroby nerek można uniknąć?
Chora nerka - wymiana ostatecznością
Nerki chorują w skrytości
Nadciśnienie – alert dla nerek