Dobre geny nie wystarczą

Geny na szczęście są tylko częścią równania opisującego stan zdrowia dorosłego człowieka - w przeciwnym przypadku dla wielu taka determinanta ludzkiego losu byłaby niezwykle deprymująca.

Dr Thomas Perls, dyrektor Newen Centenarian Study w Boston University School of Medicine przekonuje, że geny odpowiadają za mniej niż jedną trzecią szans na przeżycie minimum 85 lat. – Zdecydowanie większy wpływ na długość ludzkiego życia ma – na szczęście – tak zwany zdrowy tryb życia. O ile potrafimy respektować złote zasady dbania o kondycję fizyczną i psychiczną - „dobre” geny pozwalają na osiągniecie nawet stu lat.

Thomas Perls analizuje organizmy seniorów żyjących po 90 - 100 lat, aby dowiedzieć się więcej o biologicznych, psychologicznych i społecznych czynnikach sprzyjających „zdrowemu” starzeniu się.

- Wygląda na to, że nie istnieje jeden gen, który miałby wyjątkowo silny wpływ na zdolność osiągnięcia w dobrej kondycji setki - mówi Thomas Perls. - Powinniśmy raczej mówić o kombinacji setek genów, z których każdy odgrywa określoną rolę na drodze do długowieczności.

Naukowiec sceptycznie podchodzi do cudownych rozwiązań – jak chociażby hormonalna terapia zastępcza, które miałyby  przezwyciężać problemy związane ze starzeniem się. Doświadczenie uczy, że w zasadzie nie ma wyjątków od zasady „im starszy, tym bardziej chory ”, ale przy zachowaniu zdrowego rozsądku, regularnych ćwiczeniach, utrzymaniu odpowiedniej wagi, respektowaniu diety, niepaleniu tytoniu i radzeniu sobie ze stresem, można by nawet ukuć powiedzenie „człowiek jak wino - im starszy, tym zdrowszy” – przekonuje Perls.

- Przejście do starszych lat nie polega na tym, aby siedzieć na bujanym fotelu i pozwolić mijać dniom - mówi dr. Marie Bernard wicedyrektorka NIH National Institute on Aging. Zapewnia ona: starsi mają wartościowe doświadczenia, kapitał intelektualny i wyjątkowe wartości emocjonalne, którymi powinny dzielić się z młodszymi pokoleniami.