Spodziectwo za słabo usystematyzowane

Dr Casella zidentyfikował unikatowy podzbiór komórek w rozwijającej się cewce moczowej, które przestają się dzielić, ale pozostają metabolicznie aktywne. Urolog uważa, że taki stan można wykorzystać jako symptom przyszłych problemów. Patologiczną sytuację porównuje on do pracy majstra budowlanego: jeśli wznosisz budynek, musisz upewnić się, że wszyscy postępują zgodnie z planami. Wierzymy, że zagrożone komórki wysyłają ważne sygnały, które określają sposób powstawania cewki moczowej - ocenia lekarz.

Jest wiele stopni spodziectwa, związanych z czasem powstania aberracji w stanie embrionalnym, to utrudnia stworzenie standardowej metody dokumentowania anatomii spodziectwa.

- Co prawda niektórzy chirurdzy systematycznie dokonują skróconej analizy przypadku na sali operacyjnej, ale bez ustandaryzowanego systemu klasyfikacji ich praca nie skutkuje standaryzacją diagnoz – uważa dr Casella i – dodaje: to co jeden chirurg nazywa „odcinkiem dystalnym”, drugi może określić jako „wał środkowy”. Przy dystalnych spodziectwach otwór cewki moczowej znajduje się w pobliżu żołędzia penisa; w przypadku spodziectwa wału środkowego otwór cewki moczowej występuje wzdłuż trzonu penisa. To powoduje stałe nieporozumienia.

- Właściwe zrozumienie przyczyn genetycznych i wynikających z nich różnic anatomicznych między pacjentami jest istotne, gdyż pozwoli lepiej opiekować się dziećmi ze spodziectwem – ocenia dr Casella.

Rodzice martwią się schorzeniem ich pociech, ponieważ niektórzy chłopcy ze spodziectwem nie mogą oddawać moczu w pozycji stojącej, a u starszych dzieci stan ten może wiązać się z trudnościami w uprawianiu seksu. To wszystko wpływa na psychikę osoby ze schorzeniem. Korekcję chirurgiczną spodziectwa – co do zasady - wykonuje się u dzieci w wieku od 6 miesięcy do 1 roku.

- Podczas przeglądu opcji leczenia najbardziej niewdzięczną częścią naszej dyskusji z rodzicami pacjenta jest brak dobrych odpowiedzi na pytania dotyczące długoterminowych wyników – mówi urolog.

- Chcemy przeprowadzić szeroko zakrojoną analizę, aby zobaczyć, jak pacjenci radzą sobie 15 - 20 lat po zabiegu. Jeśli teraz nawet dokładnie przeanalizujemy ich dokumentację medyczną nie możemy opisać anatomii penisa przed zabiegiem. Ustalając jednolite linie odniesienia pomiaru, można będzie dokładnie śledzić długoterminowe wyniki, ponieważ dowiemy się, w jakim stanie zaczynaliśmy leczenie, a z jakim mamy do czynienia po określonym czasie po zabiegu lub serii zabiegów.

Materiał badawczy byłby z pewnością zapewniony. Co roku w USA rejestrowanych jest 7 tys. nowych przypadków spodziectwa. Choroba ta jest zatem dość powszechną wadą wrodzoną.

Projekt badawczy dr Caselli, finansowany nagrodą AUA Mid-Atlantic Section, prowadzony jest w Children's National m.in. pod opieką dr. n. med. Erica Vilaina, międzynarodowego eksperta w dziedzinie rozwoju płci i genitaliów.