Dyslekcja widoczna w oczach

Francuscy naukowcy odkryli, że u osób z dyslekcją małe komórki receptorów światła są ułożone w identyczny sposób w centralnym obszarze obu oczu.

U osób bez dysleksji „wzorniki” nie są takie same, dzięki czemu mózg dostaje sygnał pozwalający na wybór jednego z oczu do analizy obserwowanej sytuacji. 

Dyslektycy, a dokładniej ich oczy wysyłają do przeciwległych półkul mózgu identyczne, ale lustrzane obrazy, system ich przetwarzający nie potrafi wybrać właściwego. Często chora osoba działa tak jakby musiała funkcjonować w oparciu o informację otrzymywaną w obrazie lustrzanym. Nie jest to komfortowa sytuacja, trudno do niej przywyknąć, tym bardziej, że mózg niejako przypadkowo odbiera sygnał raz prawidłowy, raz lustrzany.

U osób bez dysleksji źrenica jednego oka ma okrągły otwór, przez co dominuje nad drugim okiem, które ma otwór nierówny. U osób z dysleksją oba otwory są idealnie okrągłe, co oznacza, że żadne oko nie jest dominujące, a to daje początek potencjalnym „błędom lustrzanym" w czytaniu i pisaniu, takim jak mylenie "b" i "d".

Brak asymetrii może być podstawą niepełnosprawności w zakresie czytania i pisania - napisali autorzy eksperymentu. Dla osób z dysleksją ich oczy są równoznaczne i ich mózg musi polegać na dwóch odmiennych wersjach danej wizualizacji.

- Poczynione obserwacje skłaniają nas do przekonania, że rzeczywiście znaleźliśmy potencjalną przyczynę dysleksji - powiedział profesor Guy Ropars z Uniwersytetu w Rennes, współautor badania.

Odkrycie to oferuje potencjalnie prosty sposób diagnozowania osób z dysleksją - poprzez patrzenie w oczy.

Naukowcy mówią o wyprowadzaniu z objawów dyslekcji poprzez błyskanie lampą LED o wysokiej intensywności, która tak szybko się wyłącza i załącza, że ten efekt nie jest widoczna gołym okiem dla człowieka. Profesor Ropars twierdzi, że w ten sposób jest w stanie „anulować" lustrzany obraz w mózgach czytających lub piszacych dyslektyków.

Badanie, opublikowano w Proceedings of the Royal Society B.

Dyslekcja to niestety m.in.:
- zapisywanie liter od prawej do lewej lub w odbiciu lustrzanym;
- zmienianie przedrostków i przyimków, przestawianie głosek, przekręcanie słów;
- przekręcanie wyrazów i wady wymowy, jąkanie się;
- zaburzenia pamięci (trudno nauczyć się nazw miesięcy, wiersza);
- impulsywność, niezrównoważenie emocjonalne;
- problemy z orientacją w terenie - mylenie gdzie prawo, gdzie lewo;
- wykorzystywanie do pracy jednej strony ciała (oko, ucho);
- niesprawność ruchowa (problemy z zapinaniem guzików, sznurowaniem butów, myciem rąk, jedzeniem za pomocą sztućców, utrzymaniem równowagi, nauką jazdy na rowerze, grą w piłkę);
- zbyt słabe lub mocne przyciskanie długopisu podczas pisania.