Spodziectwo - a zaburzenia neurorozwojowe

Spodziectwo można leczyć. Ale jak? Na najistotniejsze aspekty sprawy wskazują specjaliści urologii dziecięcej, koordynujący w WMC leczenie komplementarne w zakresie urologii i nefrologii dziecięcej.

Warto, aby rodzice dzieci ze spodziectwem, którzy mają dylemat - co robić, zapoznali się z wynikami analizy przeprowadzonej właśnie w Szwecji.

W badaniu tym przeanalizowano sytuację 167 mężczyzn urodzonych ze spodziectwem w latach 1959 - 1994 w Sztokholmie lub Göteborgu. Do grupy tej dotarto dzięki rejestrom szpitalnym.

Średni wiek ankietowanych mężczyzn wynosił 33,5 lat (zakres od 19 do 54 lat). Każdy z uczestników miał dokonać samooceny w zakresie objawów:
- depresyjnych,
- lękowych,
- obsesyjno-kompulsywnych,
- obejmujących zespół nadpobudliwości psychoruchowej.

33 osoby zgodziły się ponadto na dokładny wywiad psychiatryczny, który obejmował 17 najczęstszych diagnoz psychiatrycznych.

Okazuje się, że co piąta osoba ze spodziectwem (dokładnie 21 proc.) wskazywała na pewne nieprawidłowości psychiczne (obecne lub wcześniejsze). Z tym, że samoocena taka, przynajmniej w zakresie depresji, lęku lub objawów obsesyjno-kompulsywnych nie była zauważalnie częstsza niż w grupie kontrolnej.

Zauważono jednocześnie, że stopień wady był jednoznacznie skorelowany z poziomem i częstotliwością występowania problemów psychicznych.

Badania wskazały na zwiększone ryzyko zaburzeń neurorozwojowych u mężczyzn urodzonych z tym rodzajem spodziectwa, przy którym ujście cewki moczowej znajduje się na spodniej powierzchni penisa.

Badania koordynowała prof. Lisa Örtqvist (Department of Women's and Children's Health, Karolinska Institutet, Stockholm, Sweden).