Koronawirus z Wuhan, co dalej?

W Wuhan pierwsze przypadki, przypominające wirusowe zapalenie płuc, zaczęły pojawiać się w grudniu 2019 r. - wszystkie o nieznanym pochodzeniu. Próbki pobrane z dolnych dróg oddechowych diagnozowanych pacjentów ujawniły nowy koronawirus nazwany 2019-nCoV.

Od tego czasu rozprzestrzenianie się wirusa trwa. Nie tylko zarejestrowano ponad 7 tys. przypadków w Chinach (100 tys. - według nieoficjalnych danych), ale potwierdzono przypadki zachorowań w innych krajach, m.in. w: Japonii, Korei Południowej, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii, Francji i Niemczech.

Większość szczepów koronawirusa powoduje dość łagodne dolegliwość, jednak niektóre mogą skutkować ciężkimi chorobami, a nawet prowadzić do śmierci. Takie zagrożenia niosą koronawirusy zespołu ostrej niewydolności oddechowej (SARS-CoV) i koronawirusy zespołu oddechowego na Bliskim Wschodzie (MERS-CoV).

Pojawienie się nowego szczepu koronawirusa wiąże się z wieloma pytaniami, na które naukowcy próbują odpowiedzieć.

W badaniu, opublikowanym w The Lancet, naukowcy anallizowali pierwsze przypadki 2019-nCoV w Wuhan. Oceną objęto 59 pacjentów z Wuhan (stan na 31 grudnia 2019 r.), u których zdiagnozowano zapalenie płuc o nieznanej przyczynie.

Pacjentów umieszczono w izolacji w wyznaczonych szpitalach z zachowaniem najdalej idących środków ostrożności. Próbki wydzielin z płuc oraz krwi i kału zostały przesłane do lokalnych laboratoriów - w celu przeprowadzenia testów diagnostycznych. 2 stycznia 2020 r. okazało się, że 41 z 59 pacjentów zostało zarażonych nowym koronawirusem. 27 z nich przyznało, że miało bezpośredni kontakt z owocami morza w Wuhan, które podejrzewa się, że są źródłem koronawirusa.

20 potwierdzonych przypadków dotyczyło pacjentów w wieku od 25 do 49 lat, a 14 miało od 50 do 64 lat. Większość pacjentów stanowili mężczyźni, a mniej niż połowa (13 z 41) cierpiała na takie schorzenia jak: cukrzyca, wysokie ciśnienie krwi i choroby sercowo-naczyniowe.

Najczęstsze objawy na początku zarażenia obejmowały: gorączkę, suchy kaszel i zmęczenie. Mniej powszechne objawy to katar, bóle głowy, odkrztuszanie krwi (dwóch pacjentów) i biegunka (jeden pacjent). U ponad połowy zarażonych pacjentów wystąpiły duszności lub trudności w oddychaniu (przy medianie wynoszącej osiem dni od pierwszego wystąpienia jakichkolwiek objawów).

Wszyscy pacjenci mieli niski poziom białych krwinek szczególnie limfocytów oraz nieprawidłowe obrazy klatki piersiowej. Powikłania obejmowały zespół ostrej niewydolności oddechowej (spowodowany szybkim rozległym zapaleniem płuc), urazy serca i wtórne infekcje.

Według stanu na 22 stycznia 2020 r. 28 ośmiu pacjentów zostało zwolnionych ze szpitala (bez gorączki przez co najmniej 10 dni, z poprawą obrazu klatki piersiowej i brakiem wirusa w próbkach dróg oddechowych), ale 6 pacjentów zmarło.

Cechy kliniczne nowej infekcji wirusowej są podobne do SARS-CoV. Pacjenci z 2019-nCoV borykają się z zapaleniem płuc, które okazuje się śmiertelne dla niektórych z nich.

Wysokie wskaźniki zgonów obserwuje się w przypadku poważniejszych chorób związanych z 2019-nCoV, takich jak rozwój zespołu ostrej niewydolności oddechowej, który wymagał przyjęcia na OIOM i wsparcia tlenowego.

2019-nCoV może przenosić się z człowieka na człowieka. Zdecydowanie zalecane są wszelkie środki ostrożności, szczególnie przez pracowników opieki zdrowotne. 

Obecne badanie było ograniczone niewielką liczebnością pacjentów, co utrudnia ocenę czynników ryzyka nasilenia choroby i zgonu. Coraz pilniej trzeba rozpoznać wirusa i jego potencjał ewolucyjny, ponieważ liczba zgonów i potwierdzonych przypadków zachorowań na całym świecie stale rośnie. Dalsze badania pomogłyby poinformować lekarzy na całym świecie jak działać w obliczu globalnej pandemii.