Sport na chorobę afektywną dwubiegunową

Naukowcy poprosili 242 pacjentów klinik psychiatrycznych (w wieku od 15 do 84 lat) o noszenie urządzeń do śledzenia aktywności fizycznej oraz o jednoczesne zapisywanie elektronicznych dzienników nastroju i energii.

Uczestnicy eksperymentu - w tym 150 kobiet – uzupełniali spostrzeżeniami dzienniki cztery razy dziennie: rano, w porze lunchu, podczas kolacji i przed snem. Próbowali ocenić swoją energię i nastrój za pomocą siedmiopunktowej skali, od "wysokie zmęczenie" do "wysoki poziom energii" i od "duży poziom szczęścia " do "duży poziom smutku".

Naukowcy namawiali uczestników eksperymentu na codzienną porcję aktywności fizycznej. Badanie wykazało, że wyższa aktywność fizyczna koreluje z lepszym nastrojem i wyższym poziomem energii w punkcie czasowym następującym bezpośrednio po wysiłku fizycznym.

Te korzystne efekty były najsilniejsze w podgrupie 54 uczestników badania cierpiących na chorobę afektywną dwubiegunową.

Badania wykazały także, iż większa aktywność fizyczna skutkowała krótszym czasem snu w trakcie nocy. Z kolei więcej snu z reguły oznaczało mniejszą aktywność fizyczną następnego dnia.

Według Zipunnikova, systemy regulujące: sen, aktywność ruchową i nastrój zazwyczaj badane były niezależnie, analizy opisane w JAMA Psychiatry, wykazały, że wyższy poziom aktywności fizycznej polepsza nastrój i zwiększa poziom energii.