Choroba Hashimoto daje żyć

Choroba nosi imię japońskiego lekarza Hakaru Hashimoto, który odkrył ją na początku XX wieku. Jest to jedna z najczęstszych przyczyn niedoczynności tarczycy, szczególnie u kobiet.

W większości przypadków choroba zaczyna się od bezbolesnego powiększenia tarczycy. Stan ten można zdiagnozować tylko podczas konsultacji lekarskiej. Przy badaniu palpacyjnym pacjent nie odczuwa bólu.

Leczenie przez endokrynologa należy rozpocząć jak najszybciej, aby uregulować czynność tarczycy, unikając powikłań.

Objawy
Najczęstsze symptomy choroby Hashimoto są dokładnie takie same jak objawy niedoczynności tarczycy, a mianowicie:
- szybki przyrost masy ciała,
- uczucie zmęczenia,
- blada skóra,
- zaparcia,
- ból mięśni lub stawów,
- kruche włosy i łamliwe paznokcie.

Schorzenie to występuje najczęściej u kobiet, zwykle w wieku od 30 do 50 lat. Początkowo lekarz może zdiagnozować niedoczynność tarczycy, a po dalszych testach może wykryć stan zapalny – sugerujący chorobę Hashimoto.

Co powoduje chorobę Hashimoto?
Przyczyny występowania schorzenia Hashimoto nie są naukowo udowodnione, ale prawdopodobnie schorzenie spowodowane jest zmianami genetycznymi, gdyż w rodzinie przypadki tej choroby nie są odosobnione.

Inne badania sugerują, że ten typ choroby może być wywołany po zakażeniu wirusem lub bakterią, co ostatecznie prowadzi do przewlekłego zapalenia tarczycy.

Chociaż nie ma jednoznacznego wskazania na przyczynę - choroba Hashimoto z reguły występuje częściej u osób z zaburzeniami endokrynologicznymi, takimi jak cukrzyca typu 1, z nieprawidłowościami w pracy nadnerczy lub z innymi chorobami autoimmunologicznymi takimi jak reumatoidalne zapalenie stawów, choroba Addisona lub toczeń.

Jak diagnozuje się chorobę?
Najlepszym sposobem na zdiagnozowanie choroby Hashimoto jest wykonanie badania krwi w celu ustalenia ilości hormonów T3, T4 i TSH oraz testu na obecność przeciwciał przeciwtarczycowych (anty-TPO). W przypadku choroby Hashimoto TSH jest zwykle powyżej średniej.

Niektóre osoby mają przeciwciała przeciwtarczycowe, ale nie odczuwają dolegliwości. Takie przypadki są uważane za subkliniczną chorobę autoimmunologiczną nie wymagającą leczenia.

Dostępne zabiegi
Leczenie jest wskazane tylko w przypadku zmiany poziomów TSH lub wystąpienia objawów klinicznych.

Leczenie realizowane jest zwykle lekami hormonalnymi, takimi jak lewotyroksyna - hormon tarczycy tyroksyny (przez ok. 6 miesięcy).

Jeśli pacjent odczuwa ból lub jeśli tarczyca szybko rośnie, przepisywane mogą być kortykosteroidy - hormony steroidowe na 3 - 4 tygodnie (w celu złagodzenia objawów).

Rodzaj pożywienia może również mieć znaczący wpływ na kondycję tarczycy. Dlatego zaleca się przestrzeganie zdrowej diety z żywnością bogatą w jod, cynk i selen.