Nieszczęścia chodzą parami: spodziectwo może być połączone z difalią

Difalia jest przypadłością obciążającą chłopców zmagających się z duplikacją penisa. Na szczęście to wyjątkowo rzadka choroba genetyczna.

Podobnie jak w spodziectwie, jest wiele odmian defalii określonych stopniem aberracji. Posiadanie dwóch, całkowicie rozwiniętych i należycie funkcjonujących penisów jest w tej chorobie spotykane najrzadziej.

Od pierwszego opisu difalii w 1609 r. naukowcy zaraportowali tylko sto tego typu przypadków na całym świecie. Częstotliwość schorzenia występuje nie częściej niż jeden przypadek na 5 - 6 mln mężczyzn.

Difalia to choroba genetyczna, która może być wynikiem m.in. działania leków, będąca efektem infekcji lub oddziaływania na ciężarną środków chemicznych. Taka niekorzystna ekspozycja ma szczególny wpływ na rozwój płodu pomiędzy 23 a 25 dniem od zapłodnienia.

Większość mężczyzn z tym schorzeniem ma dwa penisy mniej więcej tego samego rozmiaru, umieszczone obok siebie. U niektórych mężczyzn większy penis znajduje się powyżej drugiego, zazwyczaj mniejszego. W części przypadków duplikacja dotyczy trzonu penisa.

Chorzy obciążeni są zwiększonym ryzykiem nieprawidłowego funkcjonowania nerek i jelita grubego. Z tego powodu niemowlęta z difalią zazwyczaj narażone są na śmierć z powodu infekcji.

Difalia zwykle występuje obok innych nieprawidłowości. Mogą to być:
- spodziectwo, w którym otwór cewki moczowej znajduje się na spodzie penisa, zamiast na końcu,
- rozszczep moszny,
- duplikacja cewki moczowej w obu penisach,
- niedorozwój cewki moczowej,
- wnętrostwo,
- nieprawidłowa budowa pęcherza moczowego,
- brak odbytu,
- nieprawidłowe usytuowanie moszny,
- zniekształcone, lub dodatkowe nerki,
- niedorozwój jelita grubego.

Niestety mężczyźni z difalią są bardziej narażeni na rozszczep kręgosłupa. Osoby z difalią oddają mocz przez jeden lub oba penisy. Mogą również mieć erekcję i wytrysk jednym lub dwoma penisami. Bywa, że mężczyźni z tym schorzeniem prowadzą normalne życie seksualne i płodzą dzieci.

Operacja jest w zasadzie jedyną opcją leczenia difalii, chociaż nie zawsze zabieg chirurgiczny bywa konieczny. Korektę zazwyczaj wykonuje się jak najszybciej po urodzeniu dziecka. Każdy przypadek jest wyjątkowy zatem operacyjna metoda leczenia zazwyczaj jest skomplikowana i czasami wielostopniowa.