Wydłuż sobie życie

Chodzi o ostatnią naukową publikację specjalistów z Uniwersytetu w Lipsku, których pracą kierował prof. Ulrich Laufs.

Do udziału w eksperymencie zaproszono 266 młodych i zdrowych uczestników, którzy nie prowadzili aktywnego stylu życia.

Badacze losowo podzielili ochotników na cztery grupy:
- w pierwszej realizowano trening wytrzymałościowy (biegi, pływanie, jazda na rowerze);
- w drugiej przeprowadzano trening interwałowy o wysokiej intensywności (po rozgrzewce, cztery cykle intensywnego biegu na przemian z wolnym truchtem i okres odpoczynku);.
- w trzeciej podstawą aktywności fizycznej był trening oporowy (siłowy) obejmujący wzmacnianie i budowę poszczególnych partii mięśni (m.in. podnoszenie ciężarów);
- w czwartej (kontrolnej) ważne było zachowanie dotychczas preferowanego siedzącego trybu życia.

Eksperyment trwał pół roku, w trakcie którego aktywne fizyczne osoby musiały uczestniczyć w zajęciach trzy razy w tygodniu po 45 minut każde. Test ukończyły 124 osoby.

Badacze pobierali próbki krwi od uczestników eksperymentu, raz na początku badania, a następnie ponownie, kilka dni zakończeniu sesji treningowej (pod koniec badania).

W ramach analizy krwi badano długość telomerów i ich aktywność w białych krwinkach. Naukowcy odkryli, że największe korzyści z aktywnego trybu życia odniosły osoby, które uczestniczyły w treningach wytrzymałościowym i interwałowym.

- U ochotników, którzy wykonywali trening wytrzymałościowy i intensywny, zwiększyła się aktywność telomerazy (dwu- trzykrotnie) i długość telomerów, których kondycja jest ważne w procesie starzenia się organizmu oraz zdolności jego regeneracji - mówi prof. Laufs.

Uczony stwierdził, że trening oporowy nie przyniósł znaczących efektów. Oczywiście najgorzej wypadły te osoby, które kontynuowały swoisty bezruch.

- Badanie identyfikuje mechanizm, dzięki któremu trening poprawia zdrowie i oddala proces starzenia się - zauważa prof. Laufs.

Ta metoda może pomóc w zaprojektowaniu badań wykorzystujących długość telomeru jako wskaźnika wieku biologicznego. Gdy telomery ulegają skróceniu, materiał genetyczny zaczyna się pogarszać, a to powoduje, że komórka starzeje się i następuje proces śmierci komórkowej. Telomeraza (enzym) - co prawda - pomaga utrzymać długość telomerów, ale wraz z wiekiem telomeraza staje się znacznie mniej aktywna, co wpływa na starzenie się komórek.

Współautor badania, dr Christian Werner z Saarland University mówi: nasze dane potwierdzają aktualne wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego, że ćwiczenie “oporu” powinno być tylko uzupełnieniem treningu wytrzymałościowego, a nie jego substytutem.

Naukowcy sugerują, że ćwiczenia mogą stumulować poziom tlenku azotu - wolnego rodnika we krwi, który wpływa na funkcję naczyń krwionośnych i krążenie krwi, a więc potencjalnie oddziałuje na procesy starzenia na poziomie komórki.

- Z ewolucyjnego punktu widzenia trening wytrzymałościowy i intensywny są odpowiednikami życia naszych przodków, którzy byli zmuszani do częstego podróżowania w poszukiwaniu żywności i podejmowania walki, a niekiedy salwowania się ucieczką przed niebezpieczeństwem - twierdzi dr Werner.