Masaż leczniczy wygrywa z opioidami

Skontaktował się z mną 81-letni mężczyzna, który niezmiernie cierpiał na silny ból pleców. Chory przeszedł trzy operacje odcinka lędźwiowego kręgosłupa z umieszczeniem pięciu metalowych płytek stabilizujących. Niestety żadna z operacji nie wyeliminowała bólu kręgosłupa. Ostatecznie pacjent skierowany został do kliniki leczenia bólu. Tam w walce z bólem zastosowano opiaty. Mężczyzna brał cztery tabletki hydrokodonu na dobę. Comiesięczne wykonywał badania krwi w celu sprawdzenia czynności nerek.

Zauważyłem, że skóra pacjenta na plecach odbijała światło, a po jej dotknięciu okazało się, iż jest szorstka jak papier ścierny. Od razu wiedziałem, że mam do czynienia z bardzo aktywną strefą odruchu skórnego. Zdjęcie pokazuje rozmieszczenie stref refleksowych w skórze. Okrągłe koła to obszary nadwrażliwości podczas stosowania testu sensorycznego, natomiast wydłużony obszar przedstawia całkowitą utratę wrażliwości na dotyk.   

Zapytałem pacjenta, kiedy wziął ostatnią pigułkę. Okazało się, że uczynił to około godziny przed przybyciem na fizjoterapię. Było pewne, że mężczyzna jest pod wpływem leku. Ostatecznie ustaliłem, że zabiegi będą realizowane w godzinę po okresie półtrwania hydrokodonu. (4-5 godzin).

Badanie powięzi powierzchownej wykazało znaczące zrosty, zwłaszcza wokół blizny. Głęboka powięź była bardzo zbita, ograniczając strefę ruchu.

Biorąc pod uwagę intensywność bólu i dużą intensywność napięcia tkanek miękkich, postanowiłem zacząć od zajęcia się strefami refleksów w skórze i powięzi powierzchniowej. W tym celu stosowałem wygładzanie i rozciąganie skóry, tarcie powierzchowne, uderzenia tkanek łącznych i technik przesunięć przeciwnych.

Ku mojemu kompletnemu zaskoczeniu po około trzydziestu minutach pacjent zszedł ze stołu i po raz pierwszy od dziesięcioleci nie odczuwał bólu.

Trzy dni później chory zadzwonił do mnie z informacją, że doświadczał tylko minimalnego bólu, ale musiał kontynuować przyjmowanie hydrokodonu, ponieważ odczuł objawy odstawienia, gdy zaczął zmniejszać dawkę. Zasugerowałem, żeby odwiedził swojego lekarza leczącego ból, w celu precyzyjnego dostosowania dawki hydrokodonu do jego aktualnej kondycji.

Jednocześnie kontynuowałem pracę nad jego plecami, uruchamiając coraz większy obszar tkanek, w tym lędźwiowych. Im więcej czasu mijało pomiędzy przyjmowaniem tabletki, tym mężczyzna niestety bardziej odczuwał ból. Chory wręcz wpadł w panikę, gdyż poziom bólu nagle wzmógł się.

Objawy bólowe zaczęły jednak stopniowo maleć i po trzech miesiącach masaży udało się zmniejszyć liczbę pigułek, które przyjmował z czterech do jednej na dobę. Teraz pacjent odwiedza gabinet fizjoterapeuty co dwa, trzy tygodnie i powoli odstawia hydrokodon.