Dzisiaj Światowy Dzień Uśmiechu

Rozróżnia się dwa typy uśmiechu: uśmiech Duchenne'a, bardziej szczery, który wymaga napięcia zarówno mięśni jarzmowych (podnoszących kąciki ust) jak i mięśni okrężnych oka (podnoszących policzki i tworzących zmarszczki wokół oczu). Drugim typem jest uśmiech Pan Am, wymagający użycia jedynie mięśni jarzmowych. Nazwa „uśmiech Pan Am” wynika z faktu, że w ten sposób właśnie uśmiechały się stewardesy nieistniejących już linii lotniczych Pan American World Airways.

Uśmiech Duchenne'a jest postrzegany za bardziej szczery i zdradzający prawdziwe emocje, ponieważ większość ludzi nie potrafi kontrolować reakcji mięśni okrężnych oka.

Czy tego rodzaju uśmiech jest zawsze tym, czym wydaje się być? Co tak naprawdę sprawia, że się uśmiechamy? To są pytania, na które ostatnio starali się odpowiedzieć naukowcy z Brighton i Sussex Medical School w Wielkiej Brytanii.

Dr Harry Witchel i jego współpracownicy przeprowadzili badanie, którego celem było poznanie, czy człowiek uśmiecha się tylko wówczas gdy jest szczęśliwy.

Ekologia behawioralna człowieka sugeruje, że wszystkie uśmiechy są narzędziami wykorzystywanymi w interakcjach społecznych. Według tej teorii radość nie jest ani potrzebna, ani wystarczająca do uśmiechnięcia się.

Uczestnicy eksperymentu (44 osoby w wieku 18 – 35 lat) musieli odpowiedzieć na dość trudny quiz - prezentowany na komputerze - który trwał zaledwie 175 sekund. Poziom trudności, jak również krótki czas jego trwania sprawiły, że wolontariusze często udzielali złych odpowiedzi.

Naukowcy oceniali zależność pomiędzy różnymi nastrojami uczestników a czasem, w którym uśmiechali się.

Każdy uczestnik określał własne odczucia wnikające z przebiegu quizu w skali 12 możliwych nastrojów, takich jak: "znudzony", "zainteresowany" lub "sfrustrowany". Badacze korzystali z oprogramowania do rozpoznawania twarzy, aby zobaczyć, jak często i w jakich momentach uczestnicy się uśmiechali.

- Nasze badanie interakcji człowiek-- komputer pokazało - mówi Harry Witchel, że uśmiechanie się nie jest wyłącznie napędzane szczęściem, wiąże się z subiektywnym zaangażowaniem.

Naukowcy odkryli, że uczestnicy eksperymentu nie uśmiechali się, gdy próbowali odpowiedzieć na pytania dotyczące quizu. Robili to z reguły wówczas gdy odpowiedzieli na pytania, a dokładnie gdy komputer potwierdził, czy mieli rację, czy nie. Przy czym uczestnicy quizu najczęściej uśmiechali się, gdy komputer informował ich o niewłaściwej odpowiedzi.

Wyniki sugerują, że uśmiech nie jest odzwierciedleniem stanu szczęścia, a nieświadomą reakcją społeczną. - Takie zachowanie można wytłumaczyć raczej samooceną zaangażowania niż oceną szczęścia lub frustracji – dodaje - Harry Witchel.