Cukrzyca, nadciśnienie, śmierć i …sen

W nowym badaniu dr Julio Fernandez - Mendoza z Pennsylvania State College of Medicine w Hershey z zespołem współpracowników przeanalizował dane 1 654 uczestników (wśród nich było 52,5 proc. kobiet w wieku od 20 do 74 lat).

Badacze podzielili uczestników na dwie kategorie według ryzyka kardiometabolicznego. Uczestnicy w jednej grupie mieli nadciśnienie lub cukrzycę typu 2, podczas gdy w drugiej znalazły się osoby po przebytym zawale lub udarze mózgu.

Naukowcy mieli dostęp do danych dotyczących czasu trwania snu uczestników (osoby badane zgodziły się na jednonocną ocenę w laboratorium snu w latach 1991-1998). Analitycy mieli również dostęp do rejestrów zgonów za lata 1992 - 2016 r.

Analiza ujawniła, że spośród 512 osób, które zmarły do 2016 r., 40 proc. przypadków zgonu miało związek z chorobą serca lub udarem, podczas gdy u blisko 25 proc. powodem śmierci była choroba nowotworowa.

Uwagę badaczy zwrócił fakt, że wśród osób z nadciśnieniem tętniczym lub cukrzycą typu 2 ryzyko zgonu z powodu choroby serca lub udaru mózgu było dwukrotnie wyższe - o ile osoby te spały krócej niż 6 godzin na dobę (w porównaniu z uczestnikami programu, którzy spali przez 6 godzin lub dłużej).

U osób cierpiących na nadciśnienie lub cukrzycę typu 2, które spały dłużej - zwiększone ryzyko przedwczesnej śmierci nie było znaczące. Natomiast uczestniczący w programie po zawale lub udarach, którzy spali krócej niż 6 godzin w nocy, podlegali prawie trzykrotnie większemu ryzyku śmierci.

- Chciałbym, aby konsultacje i badania dotyczące snu stały się integralną częścią systemów opieki zdrowotnej. Lepsza identyfikacja osób z konkretnymi problemami ze snem mogłaby potencjalnie prowadzić do lepszej profilaktyki, bardziej kompletnych metod leczenia, lepszych wyników oddalonych w czasie - sugeruje dr Fernandez-Mendoza.

Chociaż badania te uzupełniają dowody, że sen odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu zdrowia i dobrego samopoczucia, autorzy badania przyznają, że ich obecna analiza ma pewne ograniczenia. Zauważają m.in.,  że mieli dostęp tylko do danych dotyczących czasu snu podczas jednej nocy. Poza tym rejestry pochodziły z obserwacji laboratoryjnych, a więc wzorce snu uczestników były inne niż zwykle, ponieważ badane osoby przebywały w nieznanym dla nich środowisku.