Spodziectwo: czasami więcej niż jeden zabieg

W Wielkiej Brytanii każdego roku przeprowadzanych jest ok. 1500 operacji likwidujących spodziectwo. Zdecydowana większość przynosi pożądany efekt. Określenie zdecydowana oznacza jednak, że każdy zabieg nie jest tylko formalnością.

Z analiz przeprowadzonych ostatnio w Wielkiej Brytanii wynika, że w latach 1999 - 2019, u 14,5 proc. dzieci, konieczne było przeprowadzenie więcej niż trzy operacje, aby ostatecznie skorygować deformacje. Po drugiej stronie znajduje się aż 85,5 proc. pacjentów (w dużej części ich rodziców), którzy stosunkowo szybko mogą zapomnieć o poważnym problemie. Dla jednych i dla drugich podjęcie decyzji o leczeniu jest poważną decyzją.

Brytyjczycy podają, że jeden na siedem zabiegów wyeliminowania spodziectwa nie kończy się pełnym sukcesem, wymagane są wówczas korekty. Czy statystyka obejmująca powikłania, ale także błędy w leczeniu usprawiedliwia obawy związane z poddaniem się leczeniu?

Operacje, mające doprowadzić do wyeliminowania spodziectwa, nie są typowym zabiegiem medycyny estetycznej, chociaż w części obejmują także procedury w tym zakresie.

Rzecz jest bardziej skomplikowana, dlatego trudno o pożądany efekt, gdy chirurg - urolog dziecięcy nie ma doświadczenia wynikającego z przeprowadzenia setek tego typu zabiegów. Dopiero po co najmniej kilku latach wykonywania operacji chirurg nabywa wystarczającego doświadczenia.

W procesie leczenia spodziectwa doświadczenie ma pierwszorzędne znaczenie, wystarczy powiedzieć, iż literatura fachowa zna 400 metod operacyjnego leczenia dolegliwości. Ich liczba wskazuje, że nie ma złotego środka, który rozwiązałby wszystkie problemy, chociaż obowiązują złote standardy, które należałoby zastosować w konkretnym przypadku medycznym.

Bywa, że po wykonaniu operacji powstają na przykład przetoki cewki moczowej. To rodzaj, pojawiającego się na skutek operacji, otworu w rowku zażołędnym. Przez niego wydostaje się mocz. Ryzyko powstania tej komplikacji jest tym większe, im więcej cewki moczowej lekarz musi nadbudować. Jednak nawet najwyższy stopień skomplikowania operacji nie obniża znacząco gwarancji sukcesu.

Oczywiście nie wolno zakładać, że chirurg z każdym rodzajem spodziectwa upora się w jednym podejściu. Leczenie spodziectwa kroczowego i mosznowego jest o wiele trudniejsze. Bywa, że taki proces w pierwszej kolejności musi skoncentrować się na ustaleniu płci. Taki poziom schorzenia wiąże się niejako z definicji z realizacją leczenia co najmniej w dwóch etapach. Po pierwsze konieczne jest wyprostowanie prącia. Dopiero po zakończeniu kilkumiesięcznej rekonwalescencji można przystąpić do wytworzenia brakującej cewki moczowej.