Spodziectwo

Spodziectwo jest najczęściej występującą wadą wrodzoną cewki moczowej i prącia u chłopców. Polega na niedorozwoju obwodowego odcinka cewki. W wadzie tej cewka nie dochodzi do szczytu żołędzi, a jej ujście położone jest na brzusznej (spodniej) stronie prącia, na mosznie lub na kroczu. Od nieprawidłowo położonego ujścia zewnętrznego cewki moczowej do żołędzi przebiega pasmo włóknistej tkanki łącznej zwane struną, która powoduje skrócenie i podgięcie prącia ku dołowi. Grzbietową stronę żołędzi przykrywa nadmiernie rozwinięty napletek w formie kaptura. Jednoznaczna przyczyna prowadząca do powstania spodziectwa nie została dotychczas ostatecznie poznana. Wystąpienie tego uszkodzenia tłumaczy się niepełnym rozwojem cech męskich w obrębie narządów płciowych płodu na skutek zaburzeń hormonalnych w określonym okresie rozwoju płodowego. Jeśli zahamowany zostanie embriologiczny rozwój cewki moczowej, ujawni się spodziectwo. Proces kształtowania się cewki moczowej rozpoczyna w części bliższej ok. 9. tyg. ciąży i stopniowo posuwa się w kierunku obwodowym aż do ok.14. tyg. życia płodowego. W zależności od okresu, w którym zadziała czynnik uszkadzający, dojdzie do powstania wady na różnym poziomie: od krocza do żołędzi. Badania wskazują, że spodziectwo jest wadą wrodzoną uwarunkowaną wieloczynnikowo, co oznacza, że za jej rozwój mogą odpowiadać czynniki genetyczne, hormonalne i środowiskowe. Empiryczne ryzyko powtórzenia tej wady u kolejnych dzieci szacuje się na około 1%. U małego chłopca ze spodziectwem, oprócz widocznej wady budowy prącia, na pierwszy plan mogą wysuwać się zaburzenia w oddawaniu moczu. Nieprawidłowo położone ujście zewnętrzne cewki moczowej często bywa jeszcze zwężone. Stanowi to istotną przeszkodę dla swobodnego wypływu moczu. Zastój moczu prowadzi do poszerzenia dróg moczowych i sprzyja rozwojowi zakażeń. W przypadkach spodziectwa mosznowego i kroczowego nie jest możliwe oddawanie moczu w pozycji stojącej, a dołączające się podgięcie prącia powoduje rozpryskiwanie się strumienia moczu na okolice krocza oraz na ubranie dziecka mogąc prowadzić do przewlekłych odczynów skórnych. Ponieważ spodziectwo dotyczy odcinka cewki moczowej położonego dystalnie w stosunku do zwieracza cewki, nie obserwuje się zaburzeń trzymania moczu.Wykorzystując nowoczesny sprzęt: okulary powiększające, mikronarzędzia, niezwykle cienkie igły i nici, można wykonywać precyzyjne operacje u bardzo małych pacjentów. Używanie lupek powiększających daje chirurgowi dokładny wgląd w pole operacyjne zapewniając osiągnięcie doskonałych wyników, szczególnie w tak trudnych zabiegach jak operacje plastyczne spodziectwa u małych dzieci. Zwiększając komfort pracy i poprawiając wyniki leczenia lupki stały się nieodłącznym wyposażeniem współczesnego chirurga dziecięcego. M.Ś. treść zaczęrpnięta ze strony www.smigielski.net