Błonnik Twój przyjaciel

Andrew Reynolds z Dunedin School of Medicine w Otago (Nowa Zelandia) jest jednym z głównych autorów opracowania obejmującego dane zawarte w 185 badaniach obserwacyjnych (135 mln tzw. osobolat - czyli liczba osób – uczestników mnożona przez liczbę lat realizowanych obserwacji).

Andrew Reynolds  ocenił również dane zawarte w 58 badaniach klinicznych, w których wzięło udział łącznie ponad 4600 osób. Analizowane projekty badawcze trwały prawie 40 lat.

Badania wykazały, że ludzie, którzy spożywają dużo błonnika, są od 15 do  30 proc. mniej narażeni na ryzyko przedwczesnej śmierci w porównaniu do tych, którzy jedzą zdecydowanie mniej błonnika.

Spożywanie pokarmów bogatych w błonnik jest skorelowane z niższą o 16 – 24 proc. częstością występowania: choroby niedokrwiennej serca, udaru mózgu, cukrzycy typu 2 i raka jelita grubego.

Żywność bogata w błonnik obejmuje m.in.: produkty pełnoziarniste, warzywa, owoce. W diecie szczególnie ważne są: groch, fasola, soczewica, ciecierzyca.

Badania kliniczne wykazały również, że spożywanie większej ilości błonnika silnie koreluje z niższą wagą i niższym poziomem cholesterolu w organizmie.

Analiza wykazała, że ilość błonnika, którą ludzie powinni spożywać codziennie, aby osiągnąć widoczne korzyści zdrowotne, wynosi 25 – 29 gramów. Tymczasem dorośli w Stanach Zjednoczonych przyjmują średnio w pokarmach nie więcej niż 15 g błonnika dziennie.

Autorzy analiz ostrzegają jednak, że chociaż badanie samo w sobie nie wykazało żadnych negatywnych skutków zdrowotnych spożywania błonnika, przyjmowanie zbyt dużej jego ilości może odbić się negatywnie na zdrowiu osób, których organizm ma niewystarczającą ilość żelaza, obniżając jeszcze bardziej jego poziom.

Prof. Jim Mann z University of Otago wyjaśnia, że pokarmy bogate w błonnik, które wymagają podczas jedzenia dłuższego żucia oraz zachowują dużą część swojej struktury w jelitach, zwiększają sytość, pomagają zatem kontrolować wagę, wpływają korzystnie na poziom lipidów i glukozy. Rozpad błonnika w jelicie grubym (z udziałem rezydujących tam bakterii) ma zbawienny wpływ ochronę przed rakiem jelita grubego.